Cenab Şahabettin

Başkası düştümü çürük tahtaya basmasaydı deriz. Kendimiz düşünce, bastığımız tahtanın çürük olmasından şikayet ederiz.

Herşeye gülmek deliliktir. Hiç gülmemekse akılsızlıktır.

Elinden geleni yapmadığın müddetçe şikayette haksızsın.

Aşk yolunun garip yokuşları ve inişleri vardır.Çıkarken baş döner,inerken gönül bulanır..

Biz bi adamı biraz alkışlamassak unuturuz.Hafızamız avuçlarımızdadır.

Şüphe yolu inkara açılır. Yarabbi iman ne büyük kuvvet istiyor..!

İpeği yapan böcek değilde,giyen kadın gururlanır.

Herkesi aydınlatmak isteyen öğretmeler mum gibi erimeye razı olmalıdırlar.

Aşkın en tatlı parçaları başındaki ümit ve sonundaki hatıradır..

Gerçeklik güneşini örten tek bulut menfaattır..

Bilmem hangi hükümdara :”ahali sefalet içinde yiyecekleri yok” demişler. ”sefaletlerini yesinler” cevabını vermiş.Bu cümle saltanatı ne kadar zarif tarif eder.

Hürriyet sahasında kadınlar öyle geniş adımlar atıyorlarki bu gidişle sakal ve bıyık miskinlik simgesi olacak..

Meşe gölgesinde filizlenen yosunların çoğu kendilerini meşe fidanı sanırlar.

Kalp söze başlayınca akıl sağır olur..

vesaire sözünü pek severim zihnimin ayıbını örttüğü için.

Hiçbirgün yokturki her şiddette ışığa dayansın.Her göz hoşuna gitmeyen ışığın sönmesini diler.

Halkı yönetme hususunda gençlik yaş değil baş meselesidir.

Dinlemeyi bilmek konusma sanatının yarısıdır. Ama kadınlar söz konusu olunca konusmanın tamamı dinlmek oluyor.

Bir kitap ilmi var birde hayat ilmi,olgun insan heralde ikisinede vakıf olan oluyor.

Söylenmemiş fikir yoktur,diyorlar.Bu söz doğru ise bile bundan sonra bütün insanlar susacak değil.

Ne bütün varını yiyip ölmüş vardır,ne her fikrini söyleyip susmuş.

Güzel fikir doğru olmasa bile hoşa gider.

Günde bin doğru fikir göğsümüze çarparda birine olsun yüreğimizi açtığımız nadirdir.

Yer yaşlandıkça dertleri artıyor,insan gibi.

İnsana en güzel sıfatı ‘fani’ diyen vermiştir.

İyilik kuvvetin eserlerinden biridir. Hiçbir zayıf devamlı iyi olamaz.

Karga ne kadar adını değiştirsede,sesinden tanınır..

Fikir bazen mantığın dilemediğini söyler;fakat kalp mantığa daima kendi istediğini söyletir.

Bazı adamlar başkasının hürriyetine engel olmadıkça kendilerini hür hissetmezler.

Dinsiz vardırki isyanının nedenleri bir mabed teşkil eder.

Çenesi düşmedikçe ihtiyarlar az söylerler. Zira hayat onlara sözün faydasızlığını öğretmiştir.

İnsanlar yalanla avutanı, gerçekle korkutana tercih ediyorlar.

Akarsu ne güzel hayat dersidir;Küçük engellerin üzerine köpürürde,büyüklerin yanından gecerken sus pus olur.

Çok sakladığımız yemek ekşimek suretiyle bizden intikam alır.

Mütevazi dediğimizin çoğu gururlarını göstermekten korkanlardır.

Vicdan yalan söylemez ama sık sık yanılır ve yanıltır.

Dini yaşatan bilhassa ölümdür.Ölüme çare yok ise din de ölmez.

İnananlar kadar inanmayanlarda bir şeye hizmet ederler.asıl düşman kayıtsızlardır.

Doğruyu söylemek değil anlatmak güç imiş.

Eski zamanın sağlam müslümanları”Başımız şeriata bağlı”diyenlerdi.Şimdi sağlam kanunlarda ”Başımız gelişmeye bağlı”diyenlerdir.

Hakikatı güneşe benzetirler; doğrudur: gözlerimiz yaralar korkusu ile çoğuna bakmayız.